De Chicago Blues had zijn wortels in de Mississippi delta, maar deze blues was de eerste die echt elektrisch ging. In de late jaren veertig van de vorige eeuw explodeerde de elektrische blues met de pioniers Muddy Waters, Howlin’ Wolf en Little Walter, om er maar drie te noemen. Ze waren de inspiratiebron voor de rock ‘n’ roll-artiesten die later nog veel meer succes zouden hebben.

Het is niet voor niets dat de Rolling Stones bij hun eerste bezoek aan de Verenigde Staten beslist op bezoek wilden bij Muddy Waters. Hun schok was overigens groot toen ze in de studio kwamen en daar een man in een witte overall het plafond zagen witten – dat bleek hun grote held Muddy Waters te zijn…

The Rough Guide to Chicago Blues begint dan ook terecht met Muddy Waters en zijn I Can’t be Satisfied, en eindigt bij de geweldige, en in de loop der tijd steeds beter klinkende Bo Diddley met I’m a Man. Daartussen zitten nog vijfentwintig andere artiesten die allemaal ijzersterk zijn, en je vindt er het ene na het andere juweeltje, onder meer de schitterende instrumental Bassology van Sunnyland Slim, maar ook van mondharmonicavirtuoos Walter Horton Have a Good Time.

Hoelin’ Wolf is uiteraard van de partij, maar ook Oris Rush, Buddy Guy, Jimmy Reed, JB Lenoir, Elmore James, Big Bill Broonzy, Magic Sam, en nog veel meer. Als gezegd, allemaal ijzersterk, want er staat werkelijk geen enkel zwak nummer op deze voortreffelijke compilatie, die je zelfs op speurtocht zet naar de minder bekende namen, want daar wil je geheid meer van horen als je naar het nummer geluisterd hebt dat je hier van hun te horen krijgt.

En zo dient een goedde compilatie ook te werken – hij moet je nieuwsgierig maken, niet alleen naar meer werk van de bekende artiesten, maar juist ook naar dat van de minder bekende namen. En dat is hier erg goed gelukt – een voorbeeldige verzamelaar, kortom, om echt enthousiast van te worden.

Luister hier naar een paar fragmenten: