Tini Thomsen is op zoek naar de adrenalinekick van de snoeiharde hardrock, en dus is de sopraansax voor haar veel te soft – zij zoekt het bij de baritonsaxofoon, de misthoorn  van de saxofoonfamilie, waar je hele zalen mee kunt laten trillen. MaxSax betekent dan ook baritonsax tot het maximum – zo laag en zo hard mogelijk, en als het kan wordt daarbij ook de basklarinet ingezet.

Thomsen had nog wel even wat zielsverwanten nodig om precies het rauwe, energieke geluid te produceren dat ze in gedachten had, een band die in het knarsen en ronken mee kon gaan. Drummer Joost Kroon werd aangestoken door haar enthousiasme – hij speelt zelf regelmatig in jazzbands, maar liever nog in harde rockbands. Kroon regelde bassist Manuel Hugas, die met Anouk en Candy Dulfer speelde en gitarist en producer JB Meijers. Kroon en Meijers produceerden, Thomsen schreef alle composities, en het is een album geworden dat krakend uit zijn voegen barst van pure rauwe energie.

Daar komt bij dat de composities van Thomsen niet alleen heel direct bij je binnenkomen, maar ook nog eens heel goed in elkaar steken. Luister maar eens naar het ingenieuze en buitengewoon avontuurlijke West Side Trip (met strijkers nota bene), dat zijn geheimen pas na een aantal draaibeurten echt prijsgeeft. Magnifiek! Kortom:een rauwe, snoeiharde plaat die daarnaast buitengewoon subtiel en met gevoel voor detail in elkaar gestoken is.

Er staan drie ultrakorte stukken op het album, Time Out 1, 2 en 3, die echt ingeblikte brokken energieke genialiteit zijn. MaxSax is goed voor een stevige adrenalinekick en een buitengewoon goed humeur!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.