Watermelon Slim is een laatbloeier, maar wel eentje die nu, na zijn zestigste, nog even stevig weet uit te pakken, en die het ene na het andere rauwe bluesrockjuweeltje produceert, op het onvolprezen Canadese label Northern Blues. Dat gaat met een ongelofelijke gretigheid, en het is een genot om zijn tocht te volgen, zeker nu hij, na een paar albums zonder zijn geweldige band The Workers, weer eens een album maakte met dit fenomenale rauwe bluesrockgezelschap.

Bull Goose Rooster is Watermelon Slim op zijn best, met scherpe teksten, goede liedjes, fel gitaarspel (zijn slidespel lijkt nog steeds feller en beter te worden), magnifiek mondharmonicaspel en een machtig mooi compact bandgeluid. Slim speelt en zingt de blues, met een stem met een rauwe rand, maar hij is zeker geen purist, en dat maakt zijn muziek alleen maar leuker en beter – er zit wat country door, veel rock en een snufje folk (hij speelt hier bijvoorbeeld Woody Guthrie’s Vigilante Man), maar vooral de sfeer van de elektrische Muddy Waters op zijn allerbest zit er helemaal in. Dampende, rauwe, onversneden elektrieke blues op zijn allerbest dus. Een absolute aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.