Wily Bo Walker is een zanger en liedjesschrijver uit Glasgow. Een Schot dus, al woont en werkt hij tegenwoordig in Londen. Hij zat al in verschillende bands, maar in Londen opereert hij nu min of meer als eenmansbluesband, of liever tweemansbluesband, samen met zijn oude vriend E.D. Brayshaw, die niet alleen een gemeen stukje gitaar kan spelen, maar die verder elk instrument lijkt te kunnen bespelen dat je hem in handen geeft, want hij zorgde op dit album voor de complete instrumentale begeleiding van Walker.

Walker leverde zelf dit keer maar drie van de zes lange nummers – de afsluiter, het rockende KIllers on the run klokt af op bijna tien minuten, en zal live waarschijnlijk nog wel wat langer doorgaan. De covers zijn mooi en soms verrassend – ik had bij deze soulvolle bluesrocker niet snel een nummer van Loudon Wainwright III verwacht, maar diens Motel Blues wordt hier met passie gezongen. Mooi. En Loan me a Dime van Fenton Robinson, dat we vooral kennen van de niet te evenaren versie van Boz Scaggs brengt Walker op zijn geheel eigen manier, en toch ook zeer sterk en overtuigend.

Alk met al een sterk Brits bluesrockalbum dat af en toe naar rock neigt, of naar soul, want Walker kan ook heel mooi een ballad zingen met zijn licht ruwe stem. De nummers zijn lang, wat voor dit soort muziek opvallend is, maar de spanning weten beide mannen er continu goed in te houden, dus je verveelt je geen moment. Mooi plaatje.

• Wily Bo Walker & E.D. Brayshaw – Stone Cold Beautiful – Mescal Canyon Records – distr Hemifran

Luister hier naar een paar fragmenten: