Vier singer/songwriters die meer met elkaar gemeen hebben dan hun voornaam alleen.

Jim Photoglo schrijft zijn liedjes altijd in samenwerking met anderen, maar dat maakt ze zeker niet minder sterk. Hij zingt bovendien goed en de arrangementen zijn ook zeer dik in orde, met uitstekende gitaar- en mandolinepartijen van Photoglo zelf, die bovendien een zeer prima band achter zich heeft staan. Lekkere liedjes die ergens tussen country en pop in hangen. Mooie, aanstekelijke muziek.

Jim Moray – Sweet England

Moray’s album begint met een traditioneel klinkende fiddle waar Moray dan Early One Morning overheen begint te zingen. Halverwege het nummer worden er wat onbestemde samples toegevoegd en even later zingt Moray over merkwaardige drumsamples heen. De traditie op de kop gezet, want de fiddle komt er even later toch weer bij. Folk met een zeer moderne twist. Dat wordt de hele cd lang volgehouden. Je hoort steeds dat er wel degelijk een grondige kennis van de traditie aan ten grondslag ligt, maar Moray weet er spannende nieuwe dingen mee te doen.

Jim Hanlon – From the heart

Jim Hanlon zingt in de beste country en bluegrasstradities. Dat betekent Hanlon op gitaar, en daarnaast fiddle, mandoline, bas, banjo en af en toe een accordeon. Liedjes van weemoed en verlangen, meestal fraai meerstemmig gezongen. “Down home we sing it from the heart, we put our soul in every part, we know there’s nothing like a good song, to get us through a worried day, in almost perfect harmony”. Beter dan Hanlon zelf kan ik het eigenlijk niet zeggen.

Page is de kaalste van de vier – hij heeft alleen zijn gitaar en zijn stem nodig om zijn felle en scherpe kritische liedjes neer te zetten. Page was een van de eersten om te reageren op de gebeurtenissen van 9/11 en hij is niet mals voor Bush en consorten. Misschien vreemd om te zeggen, maar dit is een ouderwetse protestliedjesplaat, en eigenlijk voelt het goed dat de traditie van Woody Guthrie en de jonge Dylan toch onverminderd wordt voortgezet door zangers als Jim Page. Op de compilatie-cd Human Interesting kun je horen dat Page al meer dan twintig jaar kritische liedjes schrijft. De arrangementen op deze gevarieerde plaat zijn vaak wat interessanter dan op het kale Collateral Damage. Als kennismaking met Page zeer aan te bevelen.
 

• Jim Photoglo – Sparks in the radio – Grifftone Records
• Jim Moray – Sweet England – Niblick NIBL003
• Jim Hanlon – From the heart – Bog Bard BBR-104
• Jim Page – Collateral Damage – Whid-Isle Music
• Jim Page – Human Interesting – Whid-Isle Music