Iedereen heeft zo zijn eigen manier van het besnuffelen van een nieuwe cd. Het hoesje rustig bestuderen, kijken wie er allemaal meespeelt, kijken wie de liedjes geschreven heeft. En dan luister ik zelf altijd eerst naar de bekende liedjes, want als iemand daar iets persoonlijks van weet te maken zit het meestal wel goed. Op Kevin Gordon’s album O Come Look At The Burning was dat Crazy Mixed Up World van Willie Dixon. Dat hakte er meteen voortreffelijk in – een betere, rauwere versie had ik nog niet eerder gehoord. Gordon zingt sterk, er wordt uitstekend rockbluesgitaar gespeeld en de band is lekker op dreef. Zeer, zeer prima, vooral toen later bleek dat Gordon het nummer ook echt naar zijn hand had gezet.

De rest van het album is namelijk net zo sterk, terwijl hij het daar met eigen composities doet (op het ook al schitterende Something Heavy van Eddy Hinton na, waarin Gordon laat horen dat hij ook met veel soul kan zingen). De nummers die hij zelf schreef werden voor een groot deel samen met Gwil Owen geschreven, en met Colin Linden. En dat Gordon een geestverwant van Linden is, dat is zeer duidelijk. Dat betekent dat ook Gordon dicht bij de wortels van de blues blijft, terwijl er toch behoorlijk geraffineerde arrangementen te horen zijn. Dat betekent dus blues voor hoofd en hart, en vooral ook muziek die niet snel verveelt.

• Kevin Gordon – O Come Look At The Burning – Crowville Collective CC4001