Thomas Ankersmit werkt met een bijzonder muziekinstrument, namelijk een analoge modulaire synthesizer, en het resultaat klinkt als ouderwetse elektronische muziek. Dat klinkt misschien een beetje raar, maar ik moest denken aan de eerste elektronische muziek die ik in de jaren vijftig en zestig hoorde van mannen als Stockhausen en Dick Raaijmakers.

Ankersmit heeft dezelfde rauwheid te pakken, bij hem voel ik dezelfde pure opwinding van het zoeken naar de grenzen tussen muziek en geluid. Hij zoekt ook de grenzen van de hoorbare geluiden op, en ik vermoed dat ik een deel van zijn compositie vanwege mijn leeftijd eenvoudigweg niet kan horen…

Figueroa Terrace is een compositie die ruim een half uur duurt en die een fraaie spanningsboog heeft. Er zitten aardig wat hoogtepunten in, wat mij betreft, en een paar momenten waarbij ik afhaak omdat de grens overschreden wordt en het geluid voor mij te schril en onaangenaam wordt. Maar ik vind de avonturentocht die hier ondernomen wordt buitengewoon spannend, en de schitterende momenten die er inzitten maken de reis de moeite meer dan waard. Een aanrader dus, voor iedereen die wel van een avontuurlijke muzikale onderneming houdt.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.