Over Michel Banabila’s Hilarious Expedition hebben we hier al eerder enthousiast geschreven. Nu is er een enkele cd uitgekomen met “muziek voor films en documentaires”. Ook hier weer merkwaardige, moeilijk plaatsbare percussie, een piano die op nogal ongebruikelijke wijze bespeeld wordt, onherkenbare geluiden en meanderende composities die van de eerste tot de laatste minuut spannend zijn. Laat je dus niet op het verkeerde been zetten door dat “muziek voor films en documentaires”, want deze muziek kan zeer goed op zichzelf staan.

Banabila heeft zo te horen zijn best gedaan om muziek te maken die iets toegankelijker klinkt, en dat is wat betreft de mooie melodielijnen wel degelijk gelukt, maar gelukkig zit er in de arrangementen en de details weer voldoende avontuur. Ik ben ervan overtuigd dat deze muziek het inderdaad heel goed zou doen als muziek bij een documentaire of een film, en ik hoop ook dat ik hem in die functie binnenkort ergens tegenkom, maar als “gewone luistermuziek” is dit ook onovertroffen. Muziek die op het eerste gehoor vrij eenvoudig klinkt, maar die bij vaker luisteren groeit en groeit.

Er zit een vleugje minimal music in, al is het daar allemaal eigenlijk te melodieus voor, er zitten vlagen oriëntaalse wereldmuziek in, met dank aan Salar Asid op viool en Yasar Saka op oud en fluit, maar het is vooral de bijzondere, avontuurlijke en volstrekt unieke muziek van Michel Banabila. Hij lijkt, net als iemand als Ennio Morricone, ergens in een vaag gebied tussen populaire filmmuziek en serieuze moderne klassieke muziek rond te dwalen, waardoor te weinig mensen er voor gaan zitten om er ook eens echt goed naar te luisteren. Dat is jammer, want, en dat mag je tegenwoordig geloof ik niet meer zeggen, deze muziek is gewoon ook heel erg mooi. Een absolute aanrader!

• Banabila – Traces – Tapu Records TRBOP02