Catherine Graindorge is een Belgische violiste en componiste die met Eldorado haar tweede solo-album afleverde. Ze is bij de kenners vooral bekend vanwege haar samenwerkingsverbanden, met onder meer Nick Cave, Debbie Harry en Mark Lanegan, en omdat ze veel muziek heeft geschreven voor film en theater, maar dit solowerk is van een geheel andere orde. Kamermuziek voor de eenentwintigste eeuw.

Graindorge gebruikt een viool, een harmonium en elektronica, en producer John Parish speelt af en toe gitaar, en de muziek die ze hier maakt is nauwelijks ergens anders mee te vergelijken – het openingsnummer, Rosalie, is bijvoorbeeld een ode aan een vrouw die de gruwelen van Rwanda is ontvlucht om in België een veilig nieuw leven te beginnen, maar het vreselijke leven dat ze doormaakte hoor je ook terug in de aangrijpende muziek die Graindorge voor haar schreef.

Voor minimal music of soundscapes heeft haar muziek te veel ruwe randjes – je kunt horen hoe de pandemie hier doorklinkt, en je kunt ook horen dat hier iemand muziek maakt die zelf vluchtelingen in haar huis opvangt. Eldorado staat dan ook voor een land van hoop voor de toekomst, al schrijnt en schuurt de muziek soms op een hartverscheurende manier. Indrukwekkend album!

• Catherine Graindorge – Eldorado – tak:til – a glitterhouse label – distr Xango

Luister hier naar een paar fragmenten: