eRno le Mentholé is de artiestennaam van de Belgische pianist Eric Nossent, die al een zekere reputatie had opgebouwd in samenwerking met andere musici, maar die hier een solo-album presenteert dat ik met open mond van bewondering heb zitten beluisteren.

De ondertitel van het album, dat de titel La Mecanique Poétique heeft gekregen, luidt Sculptures Sonores Spontanées, en dat dekt de lading wel ongeveer, voor mijn gevoel – sonore beeldhouwwerken die toch een zekere spontaniteit uitstralen. Sublieme, fijnzinnige muziek is het, die niet zo eenvoudig te classificeren valt, en dat is vaak een goed teken, want het betekent dat een musicus/componist zich op een avontuurlijk gebied begeeft dat spannend is en nieuw.

Het oude Europa ontmoet hier Afrika en andere continenten, de piano wordt niet al te eerbiedig tegemoet getreden, maar wel met respect, waardoor er verrassende klanken te horen zijn. En vooral: eRno weet een spanningsboog te creëren die een heel album lang standhoudt. Adembenemend mooie muziek.

Luister hier naar een paar fragmenten: