Dankzij Hervé Zenouda, die een fan van haar werk is, en die haar muziek op zijn eigen kleine platenlabel uitbracht, hebben we al eerder van een cd van Michèle Bokanowski kunnen genieten. Nu is er een magnifiek nieuw album, met twee elektroakoestische composities die al net zo mooi teruggaan naar de pure, kale basis van muziek, geluid. L’étoile Absinthe duurt twintig minuten, en we laten er hier de eerste 45 seconden van horen en een fragment uit het stilste gedeelte, ergens halverwege. Het is dus zeker niet alleen oorverdovende herrie, want Bokanowski krijgt mij regelmatig op het puntje van mijn stoel, zo ingetogen en spannend weet ze het te maken.

De tweede compositie, Chant d’ombre, duurt vijfentwintig minuten, en is volstrekt ongeschikt om op de fiets te beluisteren, kan ik uit ervaring melden. Maar thuis, in de avondstilte zijn het zachte geruis en de windvlagen die hier door de electronica worden opgeroepen van een betoverende schoonheid en wordt de subtiele muziek van Bokanowski niet overstemd door de stevige lentebries en de luidruchtige vogels in de polder. Elektronische muziek zul je misschien niet snel associëren met poëzie, maar Bokanowski maakt wel degelijk poëtische muziek. Niet geschikt voor liefhebbers van gemakkelijke achtergrondbehangmuziek, maar voor iedereen met open oren en een gevoelige ziel geldt: luisteren!

• Michèle Bokanowski – L’étoile absinthe & Chant d’ombre – Optical Sound OS 055

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.