New Landscapes is een opmerkelijk Italiaans kwartet dat kamermuziek speelt die klassiek klinkt, maar toch ook weer niet helemaal. Kamermuziek voor deze eeuw, zou ik bijna zeggen. De bezetting is om te beginnen al opmerkelijk. Een violiste, Silvia Rinaldi, een oud-speler, die ook de barok-luit bespeelt, Luca Chiavinato, een accordeonist, Sergio Marchesini, en een basklarinettist, Francesco Ganassin. Daarnaast hoor je als gast af en toe Marco Ambrosini op de nyckelharpa.

Maar dat is niet het enige bijzondere aan dit kwartet, want hun repertoirekeuze is ook bepaald niet alledaags te noemen, met de compositie Watusa van free jazz-fenomeen Sun Ra, Lonely Woman van saxofonist Ornette Coleman, en als je denkt, okee, dus ze weten hoe je free jazz om kunt zetten naar kamermuziek, sluiten ze af met The Dream van John Cage.

Verder spelen ze overigens vooral ijzersterke eigen composities, waarvan de meeste (vijf stuks) geschreven zijn door basklarinettist Francesco Ganassin. Chiavinato levert ook drie composities waaronder de titelcompositie Menhir en Marchesini eentje. Wat ik aan dit album vooral zo verbazingwekkend vind is hoe mooi die instrumenten bij elkaar aansluiten, en hoe mooi het samenspel klinkt. De vier zijn ook duidelijk zielsverwanten die samen weten wat voor muzikaal avontuur ze willen exploreren, en als luisteraar kun je daar alleen maar puur genietend in mee gaan. Een absolute aanrader.

Luister hier naar een paar fragmenten, om te beginnen hoe Ganassin het album opent: