Yves Teicher is een verbluffende violist. Virtuoos, dat in de eerste plaats, maar ook volstrekt uniek en nergens te plaatsen. Je hoort naast Bach ook wilde Russen in zijn muziek doorklinken, Tchaikovsky, Chostakovitsj, maar ook de jazz van Art Tatum, de gypsyjazz van Stephane Grapelli en Django Reinhardt, en dat alles verwerkt tot een eigenzinnig eigen muzikaal universum.

Ik heb letterlijk honderden versies van Summertime beluisterd (ik verzamelde een tijdlang de verschillende versies van dat nummer, en dat betekende banden met uren vol Summertime), maar de verbijsterendste versie hoor ik hier nu, van Yves Teicher. Bijna onherkenbaar, maar toch onmiskenbaar Summertime. Magnifiek. En zo weet hij ook Django’s Nuages ondersteboven en binnenstebuiten te keren op een krankzinnige manier.

Teicherts eigen composities zijn al even fascinerend, en laten horen dat hij een volstrekt uniek, eigen muzikaal universum weet te creëren waar je als luisteraar alleen maar verbluft en ademloos naar kunt luisteren. De muzikale wereld van Yves Teicher is uniek en verbazingwekkend.

Luister hier naar een paar fragmenten: