Noordpolderzijl is een gehucht in het noorden van Groningen, met een klein haventje aan de Waddenzee. Het Zielhoes was het café bij dat haventje waar regelmatig concerten werden georganiseerd, en op een zondagmiddag waren wij er met omwegen heengereden (want zo gemakkelijk was het Zielhoes twintig jaar geleden niet te vinden) voor een optreden van Si Kahn.

Vóór het optreden had Kahn al wat in de omgeving rondgewandeld en iemand had mem uitgelegd wat wadlopen was en dat hele groepen vanaf hier het Wad optrokken om door de modder te gaan banjeren.

Toen wij aankwamen zat hij in zijn eentje aan een tafeltje wat te schrijven, en omdat wij zelf koffie bestelden vroeg ik of hij ook wat wou drinken – hij wou graag een kop koffie en zei glimlachend dat hij dat al gevraagd had dat maar dat de dame achter de bar hem blijkbaar niet begreep. Dat was ook zo, want ze zei “hij zit daar maar alleen aan een tafeltje en ik begrijp niet wat hij vraagt”. Dat hij een half uur later zou optreden was haar dus ook niet bekend.

Tijdens het optreden vertelde Kahn onder meer dat hij altijd graag in Nederland kwam en dat hij altijd zijn zoon en diens vriend meenam, omdat die hier iets ontspannener over straat liepen. Even later kondigde hij een nieuw nummer aan dat hij zojuist bij een kop koffie had geschreven: Mudwalking, waarin niet alleen wadlopen, maar ook Noordpolderzijl en Berenburg voorkwamen. Toen hij het nummer als toegift nog een keer zong bedacht hij dat hij “mudwalking” wel meteen kon vervangen door “wadlopen”, en zong de hele zaal dat versgepende liedje zo mee.

Later werd het nummer tijdens een concert in de Amer in Amen opgenomen, met achtergrondzang van het Groninger zangduo Ygdrassil – dat concert vind je op het album Thanksgiving, samen met 23 andere juweeltjes van deze unieke liedjesschrijver. Waarom ik Wadlopen nog nooit op de Nederlandse radio heb gehoord is een raadsel, daarom laat ik het hier nog maar eens horen, in drie stukjes geknipt (ik moet helaas altijd om de Buma/Stemrapolitie denken).