Nummers die je al kent zijn vaak een goede graadmeter als je een nieuwe cd moet beoordelen. Martin Korthuis vertaalde voor Muze, zijn tweede streektaal-cd, twee liedjes van Townes van Zandt. Die klinken hier al net zo triest en melancholiek als door Townes bedoeld waren, en bovendien weet Korthuis, met name “as ik die wil zain” (If I needed you) als het ware een ingebouwd brok in de keel mee te geven. Dat heeft voor een deel te maken doordat Korthuis met een mooie, doorleefde hese stem de indruk wekt dat hij zelf ook één brok melancholie is, en dat hij op een intieme manier zijn ziel durft bloot te leggen.

Met zijn eigen liedjes weet hij dat effect ook te bereiken overigens. In de afsluiter “Ik kom altijd weer toes” heeft hij aan zijn eigen gitaar en de piano van Elco Stalknecht genoeg om een diepe weemoedigheid op te roepen. Denk nu niet dat deze cd een en al treurigheid is, want een liedje als Madelief is een vrij opgewekt liefedsliedje, waarin de hele Korthuisband excelleert. En die band is het waard apart genoemd te worden, want er wordt hier perfect gespeeld. Denk aan folkmuziek, maar denk vooral aan melancholiek, met perfect soepel swingende percussie, subtiele gitaren, mooi gewoven arrangementen en instrumenten als accordeon, mandoline, hammond en zelfs een verrassende triangel (in Narcissus). De namen van de muzikanten kennen we uit verschillende Zwolse bands: Albert Bartelds, Onno Wieten, Rick Mensink, Jeroen van Halem, Rob Bults, Peter Plaatsman. Ze vormen hier een subtiele maar trefzekere topband.

De arrangementen zijn door de muzikanten duidelijk op de liedjes toegeschreven, met als resultaat dat Martin Korthuis met zijn liedjes hier optimaal tot zijn recht komt, en dat je een cd in handen hebt die groeit. Een weemoedig pareltje.