Labryénco is de band van flamencogitarist Alain Labrie – Labrie en co dus eigenlijk. Dat Labrie als gitarist zich op zich heel goed solo weet te redden laat hij op hun cd Calle Ventana horen in het lange nummer Cae La Noche dat waarschijnlijk niet per ongeluk exact halverwege het album staat. Het is een indrukwekkend staaltje gitaarspel dat met een stevige voet in de traditie staat, terwijl je kunt horen dat Labrie nadrukkelijk zijn eigen weg kiest, zelfbewust en energiek.

Dat de band die Labrie om zich heen verzamelde bij het exploreren van de flamenco en het zoeken van nieuwe gebieden een grote rol speelt kun je uitstekend horen in het nummer Labryénco, waar de gitaar gezelschap krijgt van een prachtig zoemende fretloze elektrische bas (Franklin Heijligers), een meer dan uitstekende handenklapper (Labrie zelf) en een buitengewoon inventieve percussionist (Antal Steixner). Voeg daar ook nog een uitstekende violist aan toe (Jaro Stulraiter) en je hebt een uniek gezelschap dat muziek maakt die buitengewoon nieuw klinkt maar tegelijk ook alsof hij er altijd al geweest is. Dat heeft waarschijnlijk te maken met die ene voet die in de traditie staat.

El Viente Del Este is een schitterend voorbeeld van wat er allemaal voor fraais kan gebeuren als een groep op avontuur gaat terwijl de kern van de flamenco bewaakt en vastgehouden wordt. Die kern bestaat uit passie en gedrevenheid, gemengd met wat melancholie. Voeg daar dan ook nog wat intelligente en inventieve arrangementen aan toe en een paar fraaie gastzangers als Carlos Denia, Wilma Paalman, Rafael “Falu” Galvan en Erminia Fernandez Cordoba en je hebt een sublieme, verrassende cd met levende wereldmuziek.

• Labryénco – Calle Ventana – Music & Words CUP 8024