De beste jazz-zangeres die ik in jaren heb gehoord komt uit België. Ze noemt zich Lady Linn, oogt jong, maar heeft een volwassen stem waarmee ze zelfverzekerd en vooral ook trefzeker haar eigen liedjes zingt. En dan heeft ze ook nog eens een fantastische kleine maar zeer strak spelende jazzband achter zich staan. Een lekker fel en puntig spelende pianist, een swingende, soepele maar tegelijk stevige ritmesectie en lekker strak en fel spelende blazers. Beter dan dit zul je het momenteel nergens vinden.

Als gasten wordt er ook nog regelmatig een strijkkwartet ingezet, dat juist niet bedoeld lijkt om er een zoete soep van te maken, daar spelen ook zij te fel voor. Het geeft wel een mooie kleur aan sommige nummers. Dat geldt ook voor de vibrafoon die hier en daar opduikt. Lady Linn (Lien de Greef) lijkt precies te weten wat ze wil, en dat straalt de muziek ook aan alle kanten uit. Energie, trefzekerheid, swing, en zeer overtuigende zang. Een album om intens van te genieten.
Wereldklasse.

En luister vooral ook even naar de prachtige kale bonusversie van het titelnummer, dat als hidden track verborgen zit.