Toen ik de cd van Sorta voor het eerst hoorde wist ik niets van de band, en de muziek beviel me goed – pop, op het randje van rock, intelligente liedjes, goede arrangementen, prima zang, gewoon een uitstekende popgroep. Luister nu eerst naar de twee fragmenten die je hieronder kunt beluisteren, en lees dan verder.

Toen ik las over het dramatische einde van de band ging ik nog een keer opnieuw naar de muziek luisteren, en het merkwaardige is, dat je dan toch andere muziek hoort. Het koortje “It’s over” in het laatste nummer van de cd verwijst dan ineens onverbiddelijk naar de onverwachte dood van leadgitarist, pianist en zanger Carter Albrecht die tijdens een soort burenruzie werd doodgeschoten door de buurman van zijn vriendin. De opnames van deze cd waren toen bijna afgerond, dus je kunt er van uitgaan dat dit het laatste album van deze band is. Jammer, want zonder de dramatische bijsmaak die dit album nu onvermijdelijk heeft is het wel degelijk een fraai groeiplaatje, dat absoluut naar meer deed verlangen.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.