We hebben het hier al eens eerder over Christine Lavin gehad, de New Yorkse singer/songwriter die zulke grappige, intelligente en gevoelige liedjes maakt. We zagen bij toeval dat er tien jaar geleden ook twee tribute-albums zijn gemaakt waarop anderen haar liedjes spelen en zingen. Part One kostte maar één dollar, en ik verwachtte er eerlijk gezegd niet al te veel van, omdat ik ervan overtuigd ben dat niemand Lavin zo goed kan zingen als Lavin.

De cd leverde wel een paar zeer fraaie verrassingen op, moet ik bekennen. Ik heb bijna drie kwartier zitten lachen en was onder de indruk van de uitvoeringen van de collega’s die de liedjes van Lavin duidelijk zelf ook erg leuk vinden. Zo is de rauwe uitvoering van Amoebe Hop door Dave van Ronk absoluut hilarisch, en werd ik stil van de prachtige ingetogen versie van Victim/Volunteer door Kristina Olsen. Dat is overigens een bijzonder liedje, omdat ik nooit eerder zo treffend heb horen verwoorden dat de grens tussen slachtoffer en vrijwilliger soms heel dun is. Indrukwekkend.

Eigenlijk zit er nauwelijks een zwak moment op dit album. Iedereen heeft een nummer gekozen dat duidelijk met liefde en overtuiging gespeeld wordt, dus Christine kan trots zijn – ze heeft haar collega’s geraakt met haar liedjes, en wij kunnen daar als luisteraar ons voordeel mee doen. Zo is de versie van The Kind Of Love You Never Recover From in de versie van David Wilcox op elektrische gitaar bijna een rocknummer geworden. Richard Shindell pakt het wat fijnzinniger en eleganter aan als hij Fly On A Plane bijna jazzy vertolkt.

Cheryl Wheeler sluit af met een hilarisch verhaal over een festival waar ze voor een groot publiek in een workshopachtige situatie een onmogelijke opdracht voor het maken van een liedje krijgt, waarop iemand roept: “Christine Lavin Could Do It” – en dan volgt een buitengewoon grappige ode aan Lavin. Ik zit nog na te lachen, en heb (voor nog geen twee dollar) meteen Part Two besteld.

En deel twee, dat een week later arriveerde, was al net zo sterk, met een paar hilarische verrassingen, zoals het toch al ijzersterke Sensitive New Age Guys, dat in een Duitse versie ongekende mogelijkheden blijkt te herbergen. Leuk leuk. En het “antwoordlied” Real Men Do laat de zaal echt bulderen van het lachen. En ook hier blijkt dat haar liedjes niet alleen overeind blijven in de uitvoering van anderen, maar dat ze anderen ook zo duidelijk weet te inspireren. Luister maar eens “Christine in the round”.

En ook hier horen we een paar gevoelige nummers die door anderen al net zo aangrijpend gezongen worden als door Christine zelf. Luister naar Dakota, over het gebouw waar Lennon vermoord werd en verbaas je over de nuances die Lavin weet aan te brengen. Indrukwekkend. Hoog tijd voor een echte doorbraak, maar voorlopig kun je nog genieten van deze twee cd’s, en natuurlijk van Christine Lavin zelf.

• Big League Babe – The Christine Lavin Tribute Album Pt 1 – Prime
• Big League Babe – The Christine Lavin Tribute Album Pt 2 – Prime
• Christine Lavin’s website