We hebben het eerder over Lisa Germano’s On The Way Down From The Moon Palace gehad in onze reeks “vergeten meesterwerken”. Germano kan zingen, fiddle spelen, gitaarspelen en piano en keyboard spelen als de beste – en dat is heel letterlijk bedoeld, want ze speelde op platen van heel wat bekende grootheden mee. Bovendien schrijft ze mooie liedjes met fraaie teksten. Daarom zijn we bij elk album van Germano weer hoopvol gestemd.

Bij Young God Records zit een fan van Lisa Germano, die haar heeft overgehaald om weer een cd te maken. Dat leverde het album In The Maybe World op dat ons, eerlijk gezegd, gemengde gevoelens bezorgt. De arrangementen zijn bijzonder en uniek te noemen en de liedjes zijn intens en emotioneel. En die arrangementen worden ook nog steeds mooier bij iedere draaibeurt. Wat is dan het probleem?

Het probleem is de intense treurigheid die er van de muziek uitstraalt. Germano fluisterzingt en lispelt bijna door de zwaarmoedige teksten heen, en je hebt vanaf het eerste nummer te doen met deze diep depressieve vrouw. De drukkende triestheid doet je na het half uurtje dat het album duurt snakken naar een vrolijk melodietje. Knap? Zeker. Mooi? Absoluut. Maar we worden er zo somber van.