De theatrale voorstellingen in het Hortusfestival zijn altijd bijzonder. Maarten van Veen krijgt het elke keer weer voor elkaar samen met een bijzondere gast een stuk geschiedenis uit de fin de siècle op een speciale manier tot leven te laten komen. Dit keer was de gast de veelzijdige Chazia Mourali, die zich hier ontpopte als een volbloed actrice, die niet alleen uit het hoofd de Amerikaanse prinses neerzette, maar die dat ook nog eens bijzonder overtuigend deed.

Het leven van Allene Tew (de “Amerikaanse prinses”) passeerde de revue op een ingenieuze manier – ze vertelde het namelijk aan een jonge Franse protegé, Chevalier, zodat we niet alleen een beeld van deze fascinerende Amerikaanse prinses en haar leven kregen, maar ook van Amerika en Europa en de contacten tussen die twee continenten in het begin van de vorige eeuw.

Mourali deed het meer dan voortreffelijk, want je zat als toeschouwer op het puntje van je stoel om maar niets van haar verhaal te missen. Maarten van Veen had zoals altijd voor een aantal magnifieke muzikale intermezzo’s gezorgd, waar ook weer een paar schitterende verrassingen tussen zaten, zoals de stukken van Alan Hovhaness, die ik zelf nog nooit eerder live had zien uitvoeren, een paar mooie composities van John Cage, een stukje Grieg en nog een paar fraaie kleinoden. Korte composities, maar wel echte pareltjes.

De verschillen en overeenkomsten tussen Europa en Amerika in de tijd die het breukvlak vormde tussen de Victoriaanse tijd en het moderne industriële tijdperk wordt door dit opmerkelijke leven van een zijkant bekeken, door een dame die in de rijkste kringen verkeerde, en die Prins Bernhard als een van haar protegés beschouwde (Beatrix was haar petekind). Intrigerend, en door de muziek extra bijzonder. Een mooie voorstelling.

• www.hortusfestival.nl