Het Capriccio Clarinet Orchestra is een klein wonder – dirigent John de Beer heeft van dit studentenorkest in dertig jaar tijd een orkest van pure wereldklasse gemaakt waar ik elke keer weer met open mond van bewondering naar heb zitten kijken en luisteren. Hij durft moeilijke stukken aan en weet zijn studenten werkelijk tot ongekende hoogten te stuwen.

In de open dag van de kunstenaarsenclave de Biotoop in Haren gaf het orkest een concert dat opnieuw fenomenaal was, met als start een lang stuk van von Weber, dat me werkelijk de adem benam – ik heb er met een brok in de keel naar zitten luisteren, zo goed werd dit klassieke stuk hier gespeeld, en dat onder tamelijk beroerde omstandigheden (in-en uitlopend publiek, vervelende, nadrukkelijk storende kinderen).

De Beer heeft de leiding van zijn orkest een jaar geleden wegens gezondheidsproblemen overgedragen aan zijn dochter, maar omdat zij in dat prachtstuk van von Weber de solo’s speelde stond hij nog één keer met natuurlijk gezag voor het orkest, en dat was een genot om te zien. Daarna nam zijn dochter het stokje weer over en werd er lichter repertoire gespeeld (onder meer tekenfilmmuziek), en dat was ook om bijzonder vrolijk van te worden.

Het Capriccio Clarinet Orchestra is dus een orkest om in de gaten te blijven houden – ga absoluut kijken als ze ergens optreden, en laat je dan niet in de luren leggen door het feit dat het hier om leerlingen gaat, want je ziet de toewijding en de passie van de gezichten afstralen, en alleen daar al word je blij van.

John de Beer, zijn hoed en zijn dochter…

 

John’s echtgenote zit rechts, ze speelt basklarinet.