
hortusfestival 2011 - 3 - only the forward looking enjoy seeing - eva stegeman viool, job ter haar cello, marten van veen piano
De zeer oude Erard piano stond al te wachten in de zeer vochtige Hortus. Gelukkig kan deze piano er, zo vertelde pianist Maarten van Veen, beter tegen dan de hedendaagse piano’s, omdat pianobouwer Erard speciaal hout gebruikte dat al zeer lang in weer en wind gelegen had als hij er een piano van ging bouwen.
We hadden ons op dit derde programma van het Hortus Festival speciaal verheugd omdat een van onze favoriete stukken uit het klassieke kamermuziekrepertoire zouden worden uitgevoerd, Liszt’s Lugubre Gondola voor cello en piano. Helaas werd dat een teleurstellende ervaring, en dat had voor een groot deel te maken met de cellist, die er blijkbaar van uitgegaan was dat een compositie die ontstaan was in een depressieve periode van Liszt dan ook maar op zijn somberst en grijst moest worden uitgevoerd. Dit misverstand leidde tot een drabbige, mistige Gondola zonder enige accenten of pit, terwijl juist die accenten en een energiekere uitvoering de melancholie die er in dit stuk zit extra tot uitdrukking kunnen brengen. Maar deze cellist maakte er helaas alleen maar een grijze, treurige geschiedenis van.
Gelukkig wisten Eva Stegeman en Maarten van Veen de zaak nog enigszins te redden in Orphee, een poetische symfonie van Liszt in de transcriptie voor pianotrio van Saint-Saëns.
Na de pauze speelden Maarten van Veen en Eva Stegeman nog de 2e Sonate op. 36a van Ferrucio Busoni, waarin we invloeden van Beethoven, Bach en Liszt terugvinden. Een bijzonder stuk, maar meer te plaatsen in de afdeling curiosa dan in de galerij der meesterwerken, vrees ik. Leuk om een keer gehoord te hebben, maar echt indrukwekkend was het niet. Al met al was dit derde Hortusprogramma dus enigszins teleurstellend.