
hortusfestival 2012 - "master liszt" - bernd brackman, piano - hortus haren 19 augustus 2012
Het was buiten 32 graden, een tropische zomermiddag, en in de kas van de Hortus was het nog een behoorlijk aantal graden warmer. Pianist Bernd Brackman wist zich maar één gelegenheid te herinneren waar het warmer geweest was, in Japan, waar de airconditioning ooit was uitgevallen. Het was voor hem dus een zware middag, want hij had een pittig programma te spelen.
De piano’s van Érard die technisch veel meer konden dan alle piano’s daarvoor, brachten componisten vanaf 1823 tot inspiratie, en als zo’n componist dan ook nog eens een virtuoos pianist was, zoals Liszt, die helemaal lyrisch werd bij de mogelijkheden die de piano’s van Érard hem boden, dan kon je kleine wonderen verwachten.
Een paar van die miraculeuze stukken werden vandaag in de Hortus ten gehore gebracht, om te beginnen Thema en acht variaties in As-groot op.1 van Franz Liszt, opgedragen aan Sébastien Érard, een heerlijk fel stuk dat alle kanten op gaat en dat een virtuoos pianist als Liszt nodig heeft om tot zijn recht te komen. Hier knalde het er goed uit, dat mag gerust gezegd worden.
Dan Robert Schumann’s Etudes symphoniques op 13, dat Schumann schreef naar aanleiding van een thema dat hem aangereikt werd door de baron-vader van Ernestine von Fricken, een meisje waar hij duidelijk romantische gevoelens voor koesterde, wat in het stuk duidelijk terug te horen is.
Na de pauze kwam dan nog het meesterlijke Symphonie Fantastique van Berlioz, maar dan in de pianobewerking van Liszt. Je weet niet wat je hoort, want Liszt weet in feite een compleet orkest overbodig te maken met zijn geniale pianotranscriptie. Met name in de laatste twee delen, als de hoofdrolspeler zogenaamd hallucineert gaat de componist helemaal los en klinkt de muziek onvoorstelbaar modern, of liever gezegd tijdloos, en krijgen we een stuk pianomuziek voorgeschoteld dat zijn gelijke niet kent. Uniek. .
Ondanks de bijna niet te harden hitte wist de pianist met een enorme overgave en passie een buitengewoon krachtig concert neer te zetten, met fraai robuust pianospel, waarbij niet alleen de Érard volledig uit de verf kwam, maar ook de composities, die zo langzaamaan al een kleine twee eeuwen oud zijn. In deze hitte een niet te onderschatten prestatie. Chapeau!