
- hortusfestival 2013 - dag 4 saxofolk - berlage saxophone quartet
Het Berlage Saxophone Quartet zagen we voor het eerst tijdens het blazersfestival On Wings, en toen waren we al zeer onder de indruk, en schreef ik onder meer: “een blazersgroep om in de gaten te houden”. Inmiddels heeft het kwartet de nodige prijzen weten te veroveren, en speelden ze voor het Hortusfestival een geweldig programma met werk van componisten die voor deze composities naar hun roots grepen, de volksmuziek.
Een sopraansaxofoon, een altsax, een tenorsax en een baritonsax, waarbij de beide dames verrassend genoeg de donkere stemmen voor hun rekening nemen. Een kwartet dat fantastisch op elkaar ingespeeld is, en een arrangeur (altsaxofonist Peter Vigh) die magnifieke, verrassende arrangementen weet te schrijven voor saxofoonkwartet. Het resultaat is verbluffend, want je zit regelmatig met open mond te luisteren naar stukken die je goed denkt te kennen en die hier een uitermate verfrissende behandeling krijgen waar het stuk alleen maar beter van lijkt te worden.
De muzikale reis die ons voorgeschoteld werd begon in Spanje, met een van de stadsportretten van Isaac Albéniz – Sevilla – dat was meteen al een oppepper van een opening, en het was niet minder dan logisch en voordehandliggend dat het concert werd afgesloten met Albeniz’ Aragón, dat als afsluiter al net zo’n oppeppend effect heeft.
Het tweede stuk was een van de zeldzame stukken uit het begin van de twintigste eeuw dat speciaal voor saxofoonkwartet werd geschreven, door Gabriel Pierné, een fraai veeleisend stuk dat mooi de virtuositeit van het Berlage Quartet liet horen.
De relatief onbekende Tsjechische componist Erwin Schulhof kwam in de jaren dertig via de kunstenaar George Grosz in contact met jazz, en verwerkte die muziek in zijn serieuze muziek. In zijn 5 Etudes de Jazz vinden we Tango, Charleston en Blues terug, al moet je dan echt niet aan een reguliere tango of blues denken. Fascinerende muziek.
Edvard Grieg’s Bruiloftsdag op Troldhagen werd door Peter Vigh, als veel van de andere stukken, gearrangeerd voor vier saxofoons en klinkt verbazingwekkend mooi en zeer Noors en winters.
Na de pauze gaat het verder met Oude Hongaarse Dansen van Ferenc Farkas, waarna we verder gaan met een van zijn leerlingen, Györgi Ligeti, waarmee we bij de moderne serieuze muziek zijn aangeland, en bij een tovenaar met klankkleuren, met een paar dissonanten die bedoeld zijn als “messteek voor Stalin” zoals de componist later zou verklaren.
Stap voor stap wordt de muziek zo gelaagder en interessanter, maar aan het eind van het programma worden we weer teruggebracht naar de aarde, eerst met de nueva tango van Astor Piazzolla, wat voor reguliere tangoliefhebbers ook al behoorlijk ingewikkeld kan zijn, en tenslotte met Aragon van Albeniz.
Het Berlage Saxophone Quartet heeft met SaxoFOLK niet alleen een buitengewoon mooi saxofoonprogramma in elkaar gestoken, het is bovendien een bijzonder intelligent, doordacht en uitgebalanceerd programma geworden, met wat mij betreft als absoluut hoogtepunt de composities van Ligeti, waar voorbeeldig naar toe gewerkt werkt, waarna er bovendien perfect werd afgebouwd, met tenslotte ook nog eens een spetterend einde. Absolute wereldklasse!
- Berlage Saxophone Quartet website
- Kunst en vliegwerk – dag 2
- Coco en Igor – dag 3
- Hortus Festival – de site