Het was een warme, broeierige zomerdag, en in de tropische kas in Haren was het nog een paar graden warmer dan daarbuiten. De piano, een authentieke Erard van hetzelfde type als waarop Beethoven veel van zijn werken componeerde, moest in de pauze opnieuw gestemd worden. Geen ideale omstandigheden dus voor een pianist om een pianoconcert van twee keer drie kwartier te geven.

Ronald Brautigam zorgde er echter wel voor dat het publiek geen moment kreeg om weg te dutten vanwege de warmte, want hij liet met zijn spel niet alleen horen dat de pianomuziek van Beethoven sprankelt en barst van de energie, hij liet ook horen dat Beethoven gevoel voor humor had – zijn vijf variaties op Rule Brittania waren scherp, een moderne jazzpianist waardig, en vooral ook grappig – en dat Beethoven soms bijna rock ‘n’ roll is.

De Pastorale is wellicht het bekendste stuk dat vanmiddag op het repertoire stond, maar dat werd door Brautigam zo bevlogen gespeeld dat het meeslepender werd dan ooit, en je kwam tot de ontdekking dat Beethoven ook een moderner componist was dan menigeen zich wellicht realiseert – hier kwamen een aantal “riffs” langs waar menig rock- of jazzcomponist laaiend jaloers op zou zijn, en die je als pop-, rock- of jazzartiest zo weer zou kunnen gebruiken. Ik zou de Pastorale wel eens door een goed jazzrocktrio willen laten spelen, nadat ik deze uitvoering van Brautigam gehoord heb.

Waarmee ik maar wil zeggen dat de muziek van Beethoven hier weer eens op een bijzonder bruisende manier tot leven kwam, en dat je zou willen dat het publiek wat minder grijs zou blijven. Het concert was uitverkocht, dus daar was niets mis mee, maar deze muziek verdient, naast de oudere klassieke muziekliefhebbers die dit werk al kennen, ook een jonger publiek, dat zich wil laten verrassen. Ze zouden ook in de sonate Waldstein horen dat Beethoven als hij lekker fel gespeeld wordt, zoals hier door Brautigam, niet zo heel ver verwijderd is van stevige rock of jazz.

En wat Beethoven ook goed kon – de spanning er in houden. Als hij, zoals wat te vaak gebeurt, wat te lomp gespeeld wordt merk je dat niet, maar Beethoven componeerde eigenlijk ongehoord spannende muziek, met prachtige uitgestelde orgasmes aan het eind (ook hier weer veel humor).

Kortom: Brautigam zorgde voor een fabelachtig mooi openingsconcert voor het elfde Hortusfestival, dat ook dit jaar, ondanks de economisch moeilijke tijden, weer zes weken lang voor muzikale hoogtepunten gaat zorgen.

• Hortus Festival – de site