
- hortusfestival 2014 - dag 3 - 10 augustus 2014 - haren scandinavisch liedrecital - åsa olsson, mezzosopraan en keiko shichijo, erard piano
Liefhebbers van klassieke muziek willen nog wel eens afhaken bij liederen, waarschijnlijk omdat ze dan het gevoel hebben dat ze eindeloos lang moeten kijken en luisteren naar gepijnigde koppen die zich moeizaam door zwaarmoedige Duitse liederen heen zwoegen. Het klassieke lied heeft een wat moeizame reputatie die tijdens dit concert van het onvolprezen Hortusfestival volledig weggevaagd werd.
Want mezzosopraan Åsa Olsson en pianiste Keiko Shichijo begonnen hier met een liederencyclus van Grieg die zo lichtvoetig en open klonk dat je er de lucht en het licht van Noorwegen doorheen kon horen waaien, terwijl de muziek tegelijkertijd toch op een bijzondere manier melancholiek bleef. Het pianospel was ragfijn, vlinderlicht en kristalhelder, de zang van Olsson was perfect en kroop onder de huid. Grieg zoals je hem zelden hoort.
Die liederencyclus, Haugtussa (het bergmeisje) werd omlijst door twee fraaie pianostukken, ook van Grieg, en voor de pauze werd er afgesloten met het bloedmooie Solveigs Sang uit Peer Gynt.
Het Hortus Festival heeft altijd een paar bijzondere verrassingen in petto, stukken die je nergens anders hoort en die verrassen door hun buitengewone schoonheid. De grote verrassing, de onverwachte parel kwam meteen na de pauze, met de liederencyclus Song-set no.2 – Fem dikter av Arthur Landfors die Alan Swanson speciaal geschreven had voor Åsa Olsson. Magnifieke, ingetogen liederen waarin de echo van Grieg heel vaag doorklinkt, maar waarin je vooral ook het licht en de lucht van Scandinavië hoorde doorklinken. Machtig mooi, geworteld in de traditie, maar geheel van deze tijd, en van een prachtige verstilling. Perfect uitgevoerd, adembenemend. Om stil van te worden, zo mooi.
De Amerikaan Alan Swanson (Chicago 1941) studeerde compositie in Stockholm, en hij was van 1992 tot 2006 hoogleraar Scandinavische taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij blijkt ook nog steeds in Groningen te wonen en zat ook in de zaal, en kon zodoende ook het applaus in ontvangst nemen voor zijn compositie. Een bijzonder moment.
De afsluitende pianostukken en liederen van Wilhelm Stenhammer uit het begin van de twintigste eeuw konden na de liederencyclus van Swanson eigenlijk alleen maar een beetje tegenvallen, hoewel ook deze cyclus van een buitengewoon hoog niveau was. Het zegt wel wat over de kwaliteiten van zowel pianiste Keiko Shichijo als mezzosopraan Åsa Olsson dat ze tot de laatste noot de aandacht vast wisten te houden. Een fenomenaal concert, met een groot aantal hoogtepunten.
De akoestiek in de Hortus in Haren is verrassend goed…
De liederen van Grieg werden uit het hoofd gezongen…
Links componist Alan Swanson.