Max Raabe en zijn Palest Orchester zijn wat moelijk te plaatsen, en misschien daardoor ook wat makkelijk over het hoofd te zien. Als je hun muziek hoort langskomen op de radio kun je gemakkelijk denken dat het hier om een retro-orkest gaat dat muziek uit de jaren dertig zo getrouw mogelijk probeert na te spelen of misschien nieuw leven in te blazen, en Max Raabe kan op het eerste gezicht goed doorgaan voor een echte ouderwetse crooner. Maar de eerste indruk bedriegt, en dat wordt pas echt goed duidelijk als je de band live ziet optreden.

Raabe is om te beginnen een meer dan voortreffelijke zanger en hij zet het cliché van een crooner neer, maar hij doet dat zo perfect, tot en met het quasi-nonchalante tegen de vleugel hangen als hij even van de microfoon wegstapt, dat hij feitelijk op een subtiele maar vernietigende manier de crooner belachelijk maakt. Het orkest is al net zo goed – er zitten alleen maar virtuoze professionals in, die bovendien als band perfect samenspelen, en daarnaast is het een stel sublieme droogkomieken bij elkaar.

Er wordt op zeer hoog niveau gemusiceerd, maar als je goed luistert wordt er met uitgestreken gezichten de meest idiote nonsensteksten gezongen en komen er waanzinnige tekenfilmmuziekjes langswaaien, waardoor het publiek regelmatig zit te schudden van het lachen. Maar het is meestal subtiele, droogkomische humor, waar je gemakkelijk langs kunt kijken, en waar je een zekere gevoeligheid voor moet hebben. Raabe zelf is bij zijn aankondigingen één en al “tongue-in-cheek” en bij het orkest moet je voortdurend opletten om geen kleine, subtiele grapjes te missen.

En toch was er tijdens deze liveshow ook ruimte voor gevoelige ballades, waarbij Raabe liet horen dat hij echt heel goed zingt, en waarbij het orkest liet horen dat ze niet alleen waanzinnige tekenfilmmuziek kunnen spelen, maar ook prachtige melancholieke arrangementen. Max Raabe en zijn Palast Orchester speelden vooral nummers uit de jaren dertig van de vorige eeuw, maar sloten hun tweede toegift voor het enthousiaste publiek van liefhebbers af met een medley van de popnummers “Oops I Did It Again” en “Sex Bomb”, vrijwel onherkenbaar gearrangeerd in jarendertigstijl. Magnifiek.

Max Raabe en zijn Palast Orkest is een band die live wel tien keer leuker bleek te zijn dan op cd, puur vanwege het superieure geouwehoer en de droogkomische zelfspot in combinatie met de fantastische muziek. Een absolute topavond.

• Max Raabe website