
- hortus festival 2015 - 3 thalia ensemble belén nieto galá - fluit, daniel lanthier - hobo, hylke rozema - natuurhoorn, oscar arguelles - klarinet, josé rodrigues gomes - fagot

Het Thalia Ensemble speelt in de warme Plantage van de Hortus in Haren, zondagmiddag 9 augustus 2015.

Hobo, klarinet en fagot spelen Beethoven.

Tussendoor werd er iets verteld over de oude instrumenten, als de bijzondere oude natuurhoorn en de hobo uit buskushout.

Fluitiste Belén Nieto Galán werd door haar collega’s verrast – ze begonnen niet met het eerste stuk, maar met “happy birthday” te spelen – ze was jarig vandaag. De eerste compositie werd met een brede glimlach gespeeld.

Hylke Rozema liet zien wat de geheimen zijn van het bespelen van de natuurhoorn.

Daniel Lanthier legt uit wat een Engelse hoorn is, en hoe deze althobo aan deze merkwaardige naam komt “angelic horn” was wat hem betreft een toepasselijker naam geweest.

Aan de manier waarop ze hun instrumenten vasthouden kun je zien hoe liefdevol ze ermee omspringen.

Een hobo van buskushout geeft een warmer geluid, waarin meer ruimte is voor de lagere regionen.

Applaus voor de pauze…
Hortus Festival 2015, 9 augustus in de Hortus in Haren.
Het Thalia Ensemble speelt op oude muziekinstrumenten – onder meer een natuurhoorn uit de zeventiende eeuw en een hobo van buskushout. Het verschil met moderne instrumenten is ongeveer het verschil tussen het rijden in een auto met of zonder stuurbekrachtiging – met oude instrumenten moet je veel harder werken, en een slechte chauffeur loopt echt kans dat hij uit de bocht vliegt.
Oudere instrumenten hebben dan weer het voordeel dat componisten vaak specifiek voor dat instrument hebben geschreven – een hobo die van buskushout is gemaakt heeft toch een warmere klank, en heeft meer ruimte voor de lagere regionen dan een hobo die van een hardere houtsoort is gemaakt, waarbij de hoge tonen nogal prominent naar voren treden.
Instrumenten met karakter vergen duidelijk meer van musici, laat dat duidelijk zijn, en het mooie aan het Thalia Ensemble is dat ze speelden alsof het gemakkelijk was – het klonk allemaal soepel, vloeiend en soms, zoals bij Beethoven, zelfs ronduit swingend.
Ze begonnen met een lekker fel stukje Mendelssohn, uit A Midsummer Night’s Dream, het Scherzo – een heerlijk opgewekt stuk om er in te komen en om te laten horen hoe heerlijk muziek voor vijf blazers kan zijn. Na de pauze was er overigens uit dezelfde Midsummer Night’s Dream ook nog het prachtig melancholieke, dromerige Notturno.
Franz Danzi leefde in de tijd van Mozart en Beethoven, en componeerde een aantal opera’s die in zijn tijd hoog gewaardeerd werden, maar tegenwoordig worden alleen zijn negen blaaskwintetten nog gespeeld. Het Blaaskwintet in g opus 56 nr 2 dat het Thalia Ensemble hier speelde werd opgedragen aan Anton Reicha, die door Danzi werd beschouwd als de grondlegger van het genre. Een mooi stuk, waarin alle blazers mooi tot hun recht komen, maar waarin ook het groepsgeluid van de vijf blazers prachtig klinkt. Zwierig, melodieus en orkestraal. Mooi.
Beethoven hoeft geen introductie – van hem werd een trio gespeeld voor hobo, fagot en klarinet, dat in de uitvoering van de drie Thalia-musici een bijna swingende uitvoering kreeg. Verrassend, maar het geeft wel aan hoe goed dit ensemble is – ze spelen oude muziek op oude instrumenten, maar doen dat op een bijna jazzy manier, met dankzij die oude instrumenten soms zelfs een licht, bijna bluesy rafelrandje. Mooi mooi.
Anton Reicha schreef een mooi stuk voor de Engelse hoorn, ook wel bekend als de althobo. Dat prachtige stuk werd vóór de pauze nog gespeeld. Na de pauze stond het Blaaskwintet in Bes opus 100 nr6 op het programma. Helaas kregen we daar alleen het eerste deel van te horen – de klarinettist werd onwel, en de rest van het concert moest daarna helaas worden afgelast. Jammer, want die twee stukken van Reicha die we wel mochten horen maakten bijzonder nieuwsgierig naar deze grondlegger van de blaaskwintetten. Reicha was de man die het genre van het blaaskwintet op het niveau plaatst van de strijkkwartetten, terwijl vóór die tijd blazers vooral voor gelegenheidsmuziek zorgden.
Gelukkig werkt het Thalia Ensemble aan een cd met werk van Anton Reicha, en kunnen we onze nieuwsgierigheid naar meer werk van deze man in de uitvoering van dit fenomenale ensemble straks alsnog bevredigen. Even opletten dus, en kijken op de website van het Thalia Ensemble: www.thaliaensemble.nl