1 La Bottine Souriante – En Spectacle

en spectacle

De Canadese band La Bottine Souriante (De Lachende Laars) werd door het Amerikaanse blad Dirty Linen uitgeroepen tot beste live band van nu. En dat is niks teveel gezegd. Hun andere platen worden allemaal wat tam en mat vergeleken met dit stampende brok muziek.


2 Johnny Cash – At San Quentin

johnny cash at san quentin

Johnny Cash is een mooi voorbeeld van iemand die pas echt tot zijn recht komt als hij voor een publiek staat, en dan zeker voor dit publiek, dat hevig reageert op alles wat herkenbaar is. En dat is veel, daar heeft Cash wel voor gezorgd.


3 The Allman Brothers Band at Fillmore East

De Allman Brothers Band was een geweldige live band met twee fantastische gitaristen, die uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten komt. Ze maakten een soort vettige bluesrock, en opzwepender dan hier vind je het bijna nergens. Ik draai minstens één keer per jaar het nummer Whipping Post keihard. En ik verzeker je – dan kun je er weer even tegen.


4 Todd Snider – Live – Near Truths and Hotel Rooms

todd live

Todd Snider’s platen vond ik de laatste jaren geweldig, vooral vanwege de ingenieuze en perfect bij elk liedje passende arrangementen. Ik was dus een beetje huiverig voor deze live-plaat, waarop hij zichzelf alleen op gitaar begeleidt. Nou vooruit, op één nummer is het de piano, en de mondharmonica mag ook meedoen. Maar het is een fantastische plaat die je nog sterker de indrukwekkende liedjes intrekt. Hij dwingt je bijna tot luisteren waardoor je halverwege de plaat, als je al een aantal keren hardop hebt moeten lachen, ineens met een stevig brok in de keel zit te luisteren naar Waco Moon, dat gaat over een vriend die aan een overdosis is overleden. Hij laat je lachen en hij laat je huilen, en dat is bijzonder. Een zeer prachtige plaat.


5 Mercedes Sosa live in Argentina

Mercedes Sosa heeft meer fraaie live-platen gemaakt, maar dit is toch de allermooiste omdat het Argentijnse publiek het mooiste reageert en precies goed zachtjes meezingt. Indrukwekkend, ook vanwege de majestueuze, machtigmooie stem van Mercedes Sosa.


6 Runrig – Once in a lifetime

runrig live

Runrig is wereldberoemd in Schotland, en terecht. Rootsrock wordt het wel genoemd, of folkrock. Stevig klinkt het in ieder geval. Een paar prachtige zangstemmen en een fenomenale gitarist doen de rest, en het publiek natuurlijk, dat ook hier meezingt. En soms hoor je zelfs ineens een tweede stem uit het publiek dat de solozang perfect aanvult. Een concert dat je alleen maar doet verzuchten: was ik hier maar bij geweest…


7 Jazz at Massey Hall

Jazz op zijn allerbest. We hebben hier ook wel een topquintet dat bovendien op zijn scherpst speelt. Hier kun je horen dat vrij complexe muziek ook gewoon leuk kan zijn. Luister maar eens naar Salt Peanuts, dat begint met een clowneske Dizzy Gillespie en dat eindigt met de verschroeiende altsax van Charlie Parker. Voeg daar dan Bud Powell op piano aan toe en Charles Mingus op bas en Max Roach op drums, en je hebt de beste live jazzplaat aller tijden.


8 Alison Krauss and Union Station – Live

krauss live

Alison Krauss vond ik altijd een beetje tuttig, met net wat te softe muziek. Tot ik een keer een live-opname van haar hoorde. Toen ging ik toch even rechtop zitten. Deze live-dubbelaar laat horen waarom. Krauss geeft net wat meer, zingt net wat scherper en dieper dan op haar platen. De arrangementen zijn iets minder perfect, en daardoor eigenlijk beter. Je kunt nu ook goed horen hoe goed haar band is, met Jerry Douglas op dobro als absolute topper. Een adembenemende plaat.


9 Delbert McClinton – Live

delbert live

De laatste plaat van McClinton was niet te overtreffen, maar je kon daar ook al horen dat Delbert een live artiest bij uitstek is. Dit is de opname van een concert in, of all places, Noorwegen, maar dampender dan dit zul je het niet snel krijgen, denk ik. Een stevig bluesrockfeest waarbij iedereen op zijn top speelt.


10 Joe Cocker – Mad Dogs and Englishmen

mad dogs...

Deze plaat ben ik een aantal jaren geleden kwijtgeraakt. Hij was toen al grijsgedraaid, en ik heb hem waarschijnlijk uitgeleend. Het is de registratie van de eerste toernee van Cocker door Amerika, met een inderhaast bij elkaar gesprokkelde band onder leiding van Leon Russell. De toernee verliep, voorzichtig gezegd, niet helemaal soepeltjes, maar de muziek staat als een huis. Ik zou hem graag weer eens horen.


11 Nina Simone at Newport

nina at newport

Vooral als je alleen de oude verbitterde Nina Simone kent is deze plaat een openbaring. Je hoort hier een zeer energieke Nina Simone op haar allerbest, die meteen vanaf het eerste moment de aandacht heeft. En de lol spat er vanaf. Pure energie, deze plaat, terwijl er ook een paar indrukwekkende ballads op staan. Maar ook die barsten bijna uit hun voegen van de ingehouden energie. Zelf heb ik de mono-versie van de langspeelplaat, en die klinkt vele malen beter dan de stereoversie.


12 Dion & the Belmonts Reunion – Live at Madison Square Garden 1972

Dion en de Belmonts waren al een paar jaar uit elkaar toen ze voor één optreden toch weer samen op het toneel gingen staan. Dion had inmiddels een succesvolle solocarriëre gemaakt, maar de magie is er toch weer, als hij met zijn oude maatjes alle bekende nummers gaat spelen. Puur feest. En zoals bij elke echte goede live-plaat: jammer dat het zo snel weer afgelopen is.