Lloyd Jones draait al wat jaartjes mee in de muziekwereld en hij heeft op de cd Highway Bound niet veel meer nodig dan zijn gitaar en zijn stem om je bij je nekvel te pakken en je weer eens echt te laten luisteren naar liedjes die al eeuwen op het repertoire staan van iedere folkbluesartiest die zichzelf serieus neemt.
Als je alleen maar naar de titels van de liedjes kijkt denk je dat je dit album met een gerust hart wel kunt overslaan , want iedereen die van folkblues houdt kent ze wel, in meerdere uitvoeringen – Careless Love, Goodnight Irene, Southbound Train, Good Morning Little School Girl, enzovoorts.

Maar dan hoor je Lloyd Jones, met zijn hese stem en zijn, technisch gesproken niet eens zo opzienbarende, gitaarspel, en dan ga je toch wel even rechtop zitten en beter luisteren, want dit is wel even wat anders dan al die gasten die deze liedjes afraffelen op de automatische piloot. Wow. Lloyd Jones komt binnen, dames en heren. Met niet meer dan een akoestische gitaar en zijn eigen stem, af en toe afgewisseld met een elektrische gitaar en op twee nummers ondersteund door een mondharmonicaspeler (Charlie Musselwhite op Ice Cream Man, Curtis Salgado op Lazybones) die al net zo hartverscheurend mooi speelt. Back to basics, maar hoe! Veel indringender zal het niet gauw worden. Mooi.

• Lloyd Jones – Highway Bound – Traditional Folk Blues – distributie Hemifran

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.