Love Letters in the Sand werd door ene Ruth Etting al in 1931 opgenomen. Het was geschreven door Nick en Charles Kenny, en de muziek was van J Fred Coots. De grootste hit werd ermee gescoord door de Amerikaanse zingende kwal Pat Boone. Toch heb ik nog steeds een zwak voor Boone’s allereerste langspeelplaat, waar dit nummer opstond. Later nam hij al die nummers opnieuw op in een nóg gladdere uitvoering, en dan is het echt niet meer om aan te horen. Maar in die eerste versie fluit hij zelfs een stukje, als instrumentaal intermezzo. Later werd het nummer ook opgenomen door Leon Redbone, een artiest die vooral door mede-artiesten zeer gewaardeerd wordt (Bob Dylan is een uitgesproken fan), voor zijn cd Whistling in the Wind, maar in deze versie wordt, ondanks de titel van het album, juist niét gefloten.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.