fay lovsky, eric vloeimans en gatecrash - live in de oosterpoort in groningen
Jazz Impuls organiseert bijzondere dubbelconcerten, waarbij uiteenlopende artiesten aan elkaar gekoppeld worden. Dat levert soms verrassend sprankelende combinaties op, zoals trompettist Eric Vloeimans en zangeres en multi-instrumentaliste Fay Lovsky. Wij waren bij hun dubbelconcert in de Oosterpoort in groningen op woensdag 10 februari 2010.
Voor de pauze speelde Lovsky, samen met Vloeimans en pianist Jeroen van Vliet. Aquarellen, noemde Lovsky dat zelf, en het optreden van Vloeimans en van Vliet met hun band Gatecrash na de pauze vergeleek ze met strakke abstracte schilderijen. Dat is nieteens zo’n gekke vergelijking, want Lovsky’s muziek voor de pauze klonk vooral vrolijk en knus, met Lovsky zelf op gitaar, maar ook op zingende zaag en theremin, een bijna vergeten elektrisch muziekinstrument dat je op afstand met je handen bespeelt (de theremin is ooit door de Beach Boys bekend geworden – zij zetten het nogal prominent in Good Vibrations in). Maar de muziek is niet alleen relaxed, maar ook spannend, want deze drie muzikanten gaan het avontuur graag aan. Vooral Vloeimans is een meester in het combineren van een laid-back-houding en een ongehoorde scherpte. Het ziet er gemakkelijk uit, maar het is steeds precies perfect goed, en in deze triobezetting bewezen zowel Vloeimans als van Vliet dat ze eigenlijk wel zo’n beetje alles kunnen op muzikaal gebied. Meesterlijk.
In de band Gatecrash gaat het niet om het vertellen van knusse verhaaltjes, hier wordt pure muzikale energie neergezet, hier kom je voor een adrenalinekick. Voor sommige mensen is het verschil te groot, maar voor de echte muziekliefhebber is het juist fascinerend om te zien hoe Vloeimans, weer samen met Jeroen van Vliet en aangevuld met de fantastische, uiterst soepele drummer Jasper van Hulten en bassist Gulli Gudmundsson een vorm van Europese rock-jazz-fusion creëert waar je met open mond naar zit te kijken. Het ene moment fluisterzacht en zeer melodieus, het andere moment snoeiharde piepknorrock, en dat met vloeiende overgangen en een spanningsboog die je op het puntje van je stoel houden. Voor het slotnummer werd het publiek op het podium uitgenodigd en liet Fay Lovsky bovendien zien dat ze ook in dit opwindende idioom iets toe kan voegen.
Een bijzonder muzikaal feestje.