Ik ben nooit zo dol op het zogenaamde franse fluisterzingen, dus ook als een Australische zangeres haar liedjes half fluisterend meent te moeten brengen heb ik enige reserves. Lucie Thorne’s album Black Across the Field werd uitgebracht door het Nederlandse label Smoked Recordings, dat eigenlijk altijd garant staat voor kwaliteit, dus luisterde ik nog een keer, en nog een keer. En dan blijkt het wel degelijk weer eens om een groeidiamantje te gaan dat steeds beter wordt, en waarvan je de prachtige arrangementen pas na een aantal draaibeurten ten volle gaat waarderen.

Lucie Thorne schrijft geen vrolijke liedjes. Haar melancholieke songs doen soms wat denken aan de Britse meester van de  ingetogenheid Nick Drake, terwijl ze bij de fellere rockarrangementen Neil Young in herinnering roept. Maar Lucie Thorne is onmiskenbaar Lucie Thorne, een singer/songwriter van fraaie, intieme, melancholieke liedjes waar je overigens absoluut niet somber van wordt.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.