De titel van dit eerste soloalbum van gitarist Maarten Decombel geeft al aan wat voor muziek je hier kunt verwachten – de sfeer van een herfstige ochtend wordt hier mooi melancholiek getroffen, en dat geldt niet alleen voor het titelnummer waarmee het album opent, maar voor de hele plaat. Decombel speelt jazzy gitaar waarin je zijn folkachtergrond kunt horen doorklinken. Samen met drummer Louis Favre en Rui Salgado op de staande bas brengen ze akoestische instrumentale bluesy jazzfolk van een onweerstaanbare weemoed, waar Toots Thielemans alleen maar van kan dromen, bij wijze van spreken.

Tango’s, walsen, maar ook Britse sferen worden door de intensieve stemmige jazz van Decombel en zijn trio geroerd, met een magnifiek resultaat dat niet gemakkelijk in een vakje is te stoppen. Van zeer ingetogen en fijnzinnig tot uitbundig en vlammend, terwijl het album toch mooi uitgebalanceerd klinkt. Een mooie prestatie van drie mannen die perfect samenspelen. Mooi, mooi en mooi.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.