De titel van dit eerste soloalbum van gitarist Maarten Decombel geeft al aan
wat voor muziek je hier kunt verwachten - de sfeer van een herfstige ochtend
wordt hier mooi melancholiek getroffen, en dat geldt niet alleen voor het
titelnummer waarmee het album opent, maar voor de hele plaat. Decombel
speelt jazzy gitaar waarin je zijn folkachtergrond kunt horen doorklinken.
Samen met drummer Louis Favre en Rui Salgado op de staande bas brengen ze
akoestische instrumentale bluesy jazzfolk van een onweerstaanbare weemoed,
waar Toots Thielemans alleen maar van kan dromen, bij wijze van spreken.
Tango's, walsen, maar ook Britse sferen worden door de intensieve
stemmige jazz van Decombel en zijn trio geroerd, met een magnifiek resultaat
dat niet gemakkelijk in een vakje is te stoppen. Van zeer ingetogen en
fijnzinnig tot uitbundig en vlammend, terwijl het album toch mooi
uitgebalanceerd klinkt. Een mooie prestatie van drie mannen die perfect
samenspelen. Mooi, mooi en mooi.
