Het eerste stukje dat ik jaren geleden over Gillian Welch schreef had als kop Gillian Welch is een duo. Welnu, de andere helft van het duo heeft nu eindelijk ook zijn eigen album gemaakt, onder de naam Dave Rawlings Machine, waarbij Gillian Welch wel degelijk aanwezig is, maar Rawlings drukt er toch net iets meer zijn stempel op. En laten we maar met de deur in huis vallen: dat levert een schitterend, intiem meesterwerkje op. Rawlings schreef de meeste liedjes zelf, samen met Welch, maar ook met Ryan Adams en met Ketch Secor (het magnifieke, ingetogen I Hear Them All, waar we hieronder een fragment van laten horen). De twee fragmenten die we laten horen maken wel ongeveer duidelijk tussen welke twee uitersten Rawlings zich begeeft – van heel introverte, stille liedjes tot uitbundige nonsensteksten als Sweet Tooth, over kiespijn. Toch voelt het album aan als een coherent geheel, en dat heeft veel met intensiteit te maken. Een soepele, ontspannen manier van zingen, gecombineerd met een voelbare drang en passie, waardoor je een gevoel van urgentie krijgt en houdt. Rawlings heeft je bij de kladden en laat je niet meer los, en onderweg krijg je misschien een brok in de keel, maar er mag ook gelachen worden. Zoals ik al zei: een intiem meesterwerkje. Meer woorden hoeven we daar niet aan vuil te maken.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.