Machine Mass Trio is een half Belgische jazzrockband, en dat is voor de liefhebbers al een teken om even rechtop te gaan zitten, want de Waalse helft van België kent een uitmuntende jazzrocktraditie, die ook hier weer ruimhartig wordt waargemaakt. In het eerste nummer, Cuckoo, zou je nog kunnen denken dat je met een doorsnee jazzrockformatie te maken hebt die lekker stevig doordendert terwijl de fantastische drummer, Tony Bianco, het zaakje steeds perfect op de rails weet te houden, welke improvisatorische bochten er in de tien minuten dat het nummer duurt ook genomen worden.

Maar even verderop laat het trio, dat verder bestaat uit Michel Delville op elektrische gitaar, bouzouki en elektronica en Jordi Grognard op tenorsax, basklarinet, fluit, bansuri en elektrische tempura, in Khajurao horen dat ze ook fluisterzacht en uiterst subtiel kunnen spelen, en nog verderop wordt het experiment al helemaal niet meer geschuwd en moet je als luisteraar je oren echt wijd open zetten, want deze intelligente, doordachte jazzrock neemt je echt mee op avontuur. Luister naar het fragment uit het begin van het ruim achttien minuten durende Falling Up en je hoort het prille begin van een fascinerende muzikale reis die ik niet graag had willen missen. Dat de band niet zo gemakkelijk in een hokje te plaatsen is neem ik dan maar voor lief, en dat ze soms wat al te virtuoos voor zichzelf lijken te spelen… ach, als je wat vaker luistert word je vanzelf in hun muzikale wereld meegesleept, dan valt dat bezwaar ook weg. Een subliem album voor wie van pittige, intelligente rock of jazz houdt

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.