MEGAPHONE MAN (ja, de bandnaam hoor je in hoofdletters te schrijven) is een bandnaam die je enigszins op het verkeerde been zet, want de jazzrock van dit trio klinkt niet zo ongearticuleerd schreeuwerig als je bij het woord megaphone zou verwachten. Ik zou ze ergens tussen de fijnzinnige en gedreven jazzrock van Weather Report en de wat kalere, rauwere periode van Miles Davis plaatsen. Een saxofonist, een drummer en een bassist, alledrie geweldig goed, en alledrie rasimprovisatoren die buitengewoon goed naar elkaar luisteren. De saxofonist kan het niet laten af en toe wat te gaan piepknorren, maar hij kan ook prachtig lyrisch en melodieus uit de hoek komen, terwijl de bassist ook heel subtiel en ingetogen kan spelen en de drummer af en toe ragfijne patroontjes tevoorschijn tovert. Maar even later gaan ze ook volledig los en is het harde, funky rock die je hoort. Vijf eigen composities, live opgenomen en zeer geïnspireerd gespeeld, spannend van begin tot eind. Mooi.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.