De mandoline is een merkwaardig veelzijdig instrument. Tegenwoordig wordt het veel gebruikt in de bluegrass en verwante muziekstijlen, maar vroeger kwam je het instrument ook al bij klassieke orkesten tegen. Bovendien waren mandoline-orkesten lang zeer populair. Simon Mayor wandelt met zijn Mandolinquents, die voor een deel klassiek geschoold zijn, op een mooie manier tussen alle genres door.

Dance of the comedians is een liveplaat van een uur, waarin het kwartet laat horen dat ze niet alleen virtuoos kunnen spelen, maar dat ze ook humor hebben. Dat blijkt niet alleen uit de grappige verbindingsteksten, maar ook uit een deel van het repertoire, met onder meer een geslaagde mandolinebewerking van Leroy Anderson’s Typewriter, het vrolijke Pizzicato van Delibes maar ook een knappe bewerking van Duke Ellington’s Caravan. Een zeer gevarieerd programma dus, met nog meer klassieke stukken van Smetana, Rimsky-Korsakov en Grieg, naast Loch Lomond en Lullaby of Birdland.

Alles is gearrangeerd vanuit de mandoline, terwijl we verder ook de spectaculair ogende mandobas horen, een banjo, een klassieke gitaar en een viool. Maar de mandoline is het overheersende instrument, en zolang de band instrumentals speelt klinkt het allemaal zeer overtuigend. Sterker nog – dan zitten we hier voluit te genieten. Wij zijn iets minder gecharmeerd van de wat bravige zang van Hilary James. Ze mist daarin de spirit en het speelplezier die de instrumentals wel uitstralen. Gelukkig zijn die in de meerderheid. Al met al een heerlijk concert van ruim een uur waarin we meer dan één keer in de lach schoten.

• Simon Mayor and the Mandolinquents – Dance of the comedians – Acoustics CDACS056