
harry manx - subtiele fusionblues
We hebben het hier al eens eerder over de Canadese blueszanger Harry Manx gehad. Manx speelt zijn geheel eigen versie van de blues, waarin een flinke scheut Indiase muziek is geroerd. Het motto van zijn nieuwe cd Mantras for Madmen is “The way I see it, Blues is like the earth and Indian music is like the heavens. What I do is find the balance between the two”. En zo klinkt het ook – zeer uitgebalanceerd. Ontspannen blues, die soms aan JJ Cale doet denken, met een Indiase invloed die nergens geforceerd of gewild aandoet.
Manx schrijft de meeste nummers zelf, maar een van de hoogtepunten op deze cd is Robbie Robertson’s It Makes No Difference, dat hier een zeer ontspannen, maar ook zeer rake uitvoering krijgt. De onvolprezen Emily Braden is ook op dit album weer van de partij, en haar zang maakt van It Takes A Tear een zeer speciaal, pakkend juweeltje. De arrangementen zijn nergens opdringerig, waardoor je pas na een paar draaibeurten goed doorkrijgt hoe goed ze zijn. Dat geldt overigens niet alleen voor het spel van Manx zelf. Ook zijn medemuzikanten zijn weer eens in topvorm. Een echte groeiplaat dus.
- Harry Manx – Mantras for Madmen – Dog My Cat Records DMCR 13982
- Harry Manx – West Eats Meet – Dog My Cat Records DMCR 12062