Michael Nyman had zelf helaas de opvoeringen van zijn opera gemist, maar hij was wel nadrukkelijk aanwezig bij An Evening with Michael Nyman, de derde concertavond van het Michael Nymanfestival. Om te beginnen werd de ingetogen compositie 1-100 gespeeld, met vier pianisten, waarvan Nyman er zelf een was. Een mooi verstild stuk waarin akkoorden worden aangeslagen en er gewacht wordt tot het akkoord volledig is uitgeklonken voor het volgende akkoord wordt aangeslagen. Als luisteraar ga je daardoor ook naar de “stiltes” in de muziek luisteren. Een fraaie uitvoering die de aandacht volledig wist vast te houden.

Teleurstellender was het gezelschap Lunapark dat voor de pauze Brian Eno’s Discreet Music speelde. Discreet Music was een van de eerste ambientstukken van Eno, met glijdende klankschalen, waarbij Eno er in slaagde een fraaie spanningsboog op te bouwen en vast te houden. Dat lukte dit gezelschap niet. Dat kwam voor een deel door het ronduit houterige spel van met name de gitarist en de xylofonist, die zwoegend en ploeterend de nootjes wisten te spelen die op hun partituur stonden. De passie en de schwung die voor het overtuigend spelen van dit soort muziek nodig is ontbraken geheel. Dat gold ook voor de stukken van Aphex Twin die hetzelfde gezelschap na de pauze speelde. De passie en gedrevenheid die de violisten wel degelijk uitstraalden konden het houterige spel van hun collega’s helaas niet voldoende compenseren.

De avond werd afgesloten met een paar korte stukken uit de soundtrack van de film The Piano, gespeeld door Michael Nyman op de grand piano. Helaas klonk dat ook iets minder helder en transparant als het zou moeten klinken, waardoor het al met al een ietwat teleurstellende avond werd. Met excuses voor het beroerde beeld en de slechte geluidskwaliteit hier het afsluitende stuk uit The Piano. Helemaal onderaan Michael Nyman met een fragment uit 1-100, waarbij je de andere drie pianisten wel hoort maar niet ziet..