Mick Ryan schrijft schitterende liedjes, en hij kan, zo ontdekten we toen we naar The Navvy’s Wife luisterden, ook heel goed met zijn liedjes een groter verhaal vertellen. Die folkopera zorgde ervoor dat we ook naar de eerdere platen van Ryan gingen luisteren, en dat bleek een uitstekend idee. Want Ryan zelf is ook nog eens een meer dan uitstekende zanger, volgens het blad Folk Roots zelfs de meest onderschatte zanger van het Verenigd Koninkrijk.

Mick Ryan en Paul Downes

Op Grand Conversation horen we Mick Ryan zingen, met een perfecte tweede stem van Paul Downes, die bovendien gitaar speelt, banjo en mandoline. En dat doet hij schijnbaar moeiteloos en gemakkelijk. De liedjes die ze zingen klinken allemaal als tradtionals, maar de meeste zijn geschreven door Mick Ryan, al zitten er wel wat traditionals tussen die door Ryan en Dowles bewerkt zijn. Overigens klinkt ook de zang van Ryan heel soepel en gemakkelijk, waardoor je bijna niet doorhebt hoe goed hij is. Engelse folk op zijn best.

Mick Ryan en Pete Harris

Eerder had Mick Ryan al een duo gevormd met multi-instrumentalist Pete Harris, die soms nog een iets scherpere en verrassender tweede stem weet neer te zetten dan Downes. Ook Harris speelt de sterren van de hemel, op een uitgebreid repertoire aan muziekinstrumenten – gitaar, bouzouki, mandoline, mandola, banjo, bas, fluiten en percussie. Er spelen af en toe ook wat gasten mee op viool, hobo en melodeon, waardoor dit een iets gevarieerdere cd is. Ook hier weer veel liedjes van Ryan, waaronder een paar ijzersterke, zoals Work, Work, When’s It Gonna Stop, dat alles in zich heeft om een folkklassieker te worden. Een grappig lied met een serieuze ondertoon, en het laat goed horen dat Ryan zowel serieuze als komische liedjes kan schrijven.

Mick Ryan is niet een echt spectaculaire zanger en liedjesschrijver, maar als je zijn muziek eenmaal ontdekt hebt en je neemt de tijd voor zijn liedjes wordt hij al snel een favoriet. Twee groeiplaatjes, twee aanraders.