De stem van Ruth Minnikin doet soms wat denken aan die van Natalie Merchant en ook de rootsy muziek zit wel een heel klein beetje in die hoek, maar Minnikin weet heel duidelijk haar eigen geluid te creëren, met minimale middelen, ingetogen arrangementen en een soms zoekende en tastende stem. Overigens is die prachtige warme stem met dat bruine korstje na het eerste nummer niet meer zo zoekend, dan klinkt ze ineens veel standvastiger.

Ingetogen betekent overigens iets geheel anders als onzeker, want we horen hier een loepzuiver zingende, zelfbewuste jonge vrouw die precies weet wat ze doet. Dat de arrangementen ingetogen zijn staat los van het feit dat ze staan als een huis, met vooral prachtige blazers die schitterend aanvullen en verdiepen.

Maar wat Minnikin vooral ook kan is magnifieke verstilde liedjes schrijven. Liedjes die zich heel snel op een behaaglijke manier in je hoofd nestelen, liedjes waar je onmiddellijk van gaat houden, en die we zonder enige twijfel in de komende jaren op de meest onverwachte plaatsen gaan tegenkomen. Neem Stairs, met de mooie zin “Why did we sit and care for life just a little bit” en “I don’t remember much but I wanna remember you”. Daarnaast is het een liedje met een prachtige melodie een een heerlijk refrein, en dat geldt ook voor een nummer als Admirable Admiral dat je de hele dag door blijft neuriën, of Song Mill met de verrassende en grappige tekst “You can’t choose an audience”. Prachtig, prachtig.

De cd is verpakt in een simpel maar prachtig, perfect bij de muziek passend zakje van ongebleekt katoen, waarin een briefje met informatie zit dat handgeschreven lijkt, waardoor je nog meer het gevoel krijgt dat je een intiem cadeautje gekregen hebt, een juweeltje van een Canadese liedjesschrjfster dat ze speciaal voor jou maakte.
De cd duurt net iets meer dan een half uur, maar hij wordt hier in huis meer gedraaid dan welke andere cd dan ook. Een groeiplaatje dat nooit verveelt en waar je alleen maar meer van gaat houden. Een intiem meesterwerkje.