
trevor namaste
In de binnenstad van Utrecht zat langs een van de grachten een straatmuzikant op een merkwaardig, ons onbekend muziekinstrument te spelen. Van een afstand intrigeerde het ons al, want het klonk als een band, met boventonen en opmerkelijke ritmes. Een subtielere vorm van oliedrums. Meer mensen bleken deze muzikant wel te waarderen, want hij verkocht zijn cd’s, die hij voor een tientje aanbood, erg vlot, ook aan ons, want ik was na tien minuten alleen maar nieuwsgieriger geworden.
De cd H*rt Trance Dance blijkt een buitengewoon aangename verrassing. Trevor Namaste, want zo bleek de straatmuzikant te heten, bespeelt hier de didgeridoo, de hang en de bansuri (een dwarsfluit van bamboe), en hij doet dat subtiel en uiterst ritmisch. Dat levert hypnotiserende muziek op, en meer dan dat, want wat deze man zo bijzonder maakt is dat hij muziek die je normaalgesproken wellicht in de hoek van de new age zou plaatsen ongekend spannend weet te maken. Eenpersoons-minimal music. De nummers duren al snel tien minuten tot ruim een kwartier, en ondanks het feit dat hij steeds in zijn eentje op één instrument speelt verveelt de muziek geen seconde. Dat komt voor een groot deel doordat hij een fraaie spanningsboog weet te bouwen.
De hang, het instrument waar hij in Utrecht op zat te spelen, is overigens een muziekinstrument dat pas een paar jaar geleden is ontwikkeld. Je kunt dan ook gerust zeggen dat de instrumentbouwers blij mogen zijn met een muzikant als Namaste, die alles uit het instrument lijkt te halen wat er in zit, en dat is heel veel.
Op de cd speelt op één nummer ook een gastgitarist mee. Klinkt ook heel goed, maar voor mijn gevoel kan Namaste het meer dan prima in zijn eentje af, als eenmansband. In het nummer Sha Man horen we zee- en andere natuurgeluiden en komen er meer instrumenten aan bod, en hier horen we dat Namaste ook in de studio zeer goed uit de voeten kan. Het resultaat is een indrukwekkend album van een opmerkelijke muzikant en componist.
- Trevor Namaste – H*rt Trance Dance