The Necks is een bijzonder Australisch trio dat muziek maakt die op een wonderlijke manier nergens onder te brengen is, en die luisteraars blijkt te kunnen betoveren die normaalgesproken helemaal niets hebben met avantgardistische jazz of improvisatie. Een pianist, een drummer en een bassist beginnen bijna achteloos te spelen, en eerst denk je “wat is dit voor onbestemde geluidsbrei?”, en vijf minuten later zit je op het puntje van je stoel gefascineerd te luisteren hoe ze ritmes verschuiven, subtiele melodieën langs laten waaien, klanktapijten opbouwen en ritmes combineren die je nooit bij elkaar zou verwachten, maar die hier perfect lijken te passen.

Elke cd van The Necks is weer een belevenis, want hoewel de composities al improviserend lijken te ontstaan, en daardoor ook bijzonder spannend zijn, blijken ze bij herbeluisteren ongelofelijk rijk aan structuur en raffinement te zijn, en hoor je iedere keer opnieuw meer. Een optreden van The Necks is een belevenis die je nooit vergeet, maar hun albums zijn daarnaast zeker geen mindere aftreksels.

Mindset bevat twee composities van ieder ruim twintig minuten. We laten hier drie fragmenten horen van Rum Jungle – het begin, waar drums en bas de aftrap doen en waar je al hun opmerkelijke mix van ritmes hoort, dan tegen de tweede minuut, waar de piano er vol ingegaan is, en tegen het einde, rond de twintigste minuut, als de bassist de strijkstok heeft opgepakt. Tenslotte nog een fragment van het wat ingetogener Daylights, waarin ze laten horen dat ze met minimale middelen maximale effecten kunnen bereiken zonder bombastisch of dramatisch te worden. Fenomenaal!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.