Acteur Frans van Deursen ontdekte de poëzie van Leo Vroman pas laat, maar toen kwamen zijn gedichten ook zo hevig binnen dat hij er meteen wat mee wou doen – hij bedacht zich niet en vroeg een aantal Nederlandse liedjesschrijvers muziek te schrijven bij de teksten van Vroman.

Nu is het op muziek zetten van gedichten helemaal niet zo vanzelfsprekend als het lijkt – ik was er wat huiverig voor, want ik lees een gedicht liefst van papier – het lezen van poëzie is voor mij een introverte en intieme aangelegenheid, en een extraverte acteur die met de intieme poëzie van Vroman op de loop gaat, daar had ik mijn bedenkingen bij.

In De Vogel in mijn Borst is Van Deursen op sommige momenten voor mijn smaak inderdaad net iets te uitbundig, maar het album blijkt op sommige momenten ook wondermooi te zijn. Het prachtige Huis en Tuin is bijvoorbeeld door Daniël Lohues heel mooi op muziek gezet, en door het ragfijne gitaarspel van Wouter Planteijdt is het een echt juweeltje geworden. En zo zijn er wel meer verrassingen te vinden op dit opmerkelijke album. Mooie arrangementen, waarbij de gedichten soms verrassend goed tot hun recht komen.

Uitgeverij Rubinstein heeft de cd overigens mooi uitgegeven, in een boekje met de teksten en een aantal tekeningen van Vroman.

Luister hier naar een aantal fragmenten: