Drew Nelson is een singer/songwriter die zijn liedjes mooi gearrangeerd brengt. Nelson heeft een wat roestige stem, maar weet door op de goede momenten gastzangeressen in te schakelen een fraai gevarieerd album te maken. De persoonlijke liedjes en de aanklachten wisselen zich af. Luister maar eens naar het indringende Stranger, dat gaat over een man die door het verdwijnen van de staalindustrie zijn baan kwijtraakt, en zich op zeker moment een vreemdeling in zijn eigen leven voelt. Het gaat hier dus over het Amerika van nu. De bezetting is bijna klassiek te noemen (gitaar, mandoline, piano, bas, banjo, accordeon dobro), al scheurt er regelmatig een elektrische rockgitaar doorheen. Nelson schrijft niet alleen prima teksten die beklijven, maar hij maakt ook mooie refreintjes die je al snel mee loopt te zingen. Ook daar laten we een klein voorbeeld van horen in Waiting for the sun, dat niet zozeer over het weer gaat als over het wachten op betere tijden. Nelson doet met dit album soms wat denken aan de kalere platen van Bruce Springsteen, maar Nelson blijft in die vergelijking zeer uitstekend overeind staan. Zeer mooi plaatje.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.