
the nephews
Byron en Tim Joseph zijn neven (hun vaders zijn broers, hun moeders zussen van elkaar), en ze maken al een heel leven muziek met elkaar. Dat kun je horen, niet alleen aan de fraaie samenzang, maar ook aan het plezier waarmee ze muziek maken. Er komen op hun titelloze cd heel wat traditionals langs uit de rijke traditie van de akoestische folk en van stringbands en bluegrass. En die worden met veel lol gebracht. Je hebt echt het gevoel dat deze mannen puur voor hun eigen plezier al hun favoriete nummers hebben opgenomen.
Dat gaat van de Milwaukee Blues, dat hier al net zo geïnspireerd klinkt als het origineel van Charlie Poole en zijn North Carolina Ramblers uit 1930, tot Stephen Foster’s klassieker Hard Times Come Again No More en Pete Seegers Where Have All The Flowers Gone. Je hebt nergens het idee dat ze nummers op routine afraffelen, integendeel. Dat houdt al die oude nummers behoorlijk fris. Als ze dan ook nog eens een oude melodie (Ol’ Jaw Bone) van een zeer moderne hilarische tekst voorzien wordt het helemaal leuk. Ol’ Cell Phone is dan ook een afsluiter die je grijnzend achterlaat na een buitengewoon aanstekelijke sessie.
- The Nephews – NEPHCD 007 – uitgegeven in eigen beheer