Concert  – De Nieuwe Snaar – in de kleine zaal van de Oosterpoort in Groningen, op zaterdag 14 februari 2004

Voor de Belgen onder u is het wellicht overbodig aan de Nieuwe Snaar aandacht te besteden, maar voor de gemiddelde Hollander valt er nog heel wat te ontdekken. De Belgische variant van de Commedia del’Arte die de vier mannen van de Nieuwe Snaar brengen is altijd weer spectaculair, vooral omdat er tijdens de acrobatische trucs en komische toneelstukjes door ook nog fabelachtig mooi gemusiceerd wordt. De Kleine Zaal van de Oosterpoort is misschien wel de plezierigste concertzaal in het noorden van Nederland, zeker als de zaal, zoals nu, stampvol zit. Het mooie van de Nieuwe Snaar is dat de zaal het ene moment zit te bulderen van het lachen, even later gilt van schrik omdat een van de mannen naar beneden dreigt te donderen en nog even later helemaal stil valt bij een van de gevoeliger liedjes. We vergeten soms hoe bijzonder het is als je dat voor elkaar weet te krijgen.

Muzikale hoogtepunten waren wat mij betreft de odes aan Buddy Holly en Bob Dylan. Maar ook alle andere zelfgepende liedjes waren sterk. Fraaie samenzang ook, en mooi gearrangeerd, en dat komt in een zaal nog beter tot zijn recht dan op de bijbehorende cd (De Omloop), al is die de aanschaf meer dan waard.

Het betreft hier overigens de negende voorstelling van een band die al twintig jaar bestaat. Het gaat om vier mannen die met elkaar heel wat meer muziekinstrumenten bespelen. Ze weten elke keer weer te verrassen, niet alleen met hun muziek die op het eerste oor redelijk traditioneel klinkt, maar wel zeer vitaal, maar vooral ook met hun verbijsterende anarchistische idiote vrolijke en ook aandoenlijke shows. We gaan hier niets verklappen, want je moet ze echt een keer zelf gezien hebben om het te geloven. Bovendien is het moeilijk na te vertellen, omdat er gewoonweg te veel gebeurt op zo’n avond.